Według "Kroniki 2- klasowej szkoły w Srocku" pierwsza placówka oświatowa na tym terenie została utworzona w budynku plebani jeszcze przed powstaniem styczniowym, czyli 1863 rokiem. Uczyli w niej wędrowni nauczyciele przyjmowani przez miejscowego proboszcza. Z terenu całej ówczesnej gminy Podolin do szkoły uczęszczało ok. 20 osób. Nauka została przerwana przez powstanie styczniowe,
po którym jednak wznowiono edukację dzięki staraniom miejscowego księdza.
W 1872 r., z inicjatywy miejscowej ludności i wójta postanowiono wybudować budynek z przeznaczeniem na szkołę. Teren na ten cel, o powierzchni 4,5 morgi (2,52 ha), wydzielony podczas uwłaszczenia w 1864 r. był wydzierżawiony i znajdował się na nim drewniany dom, który odkupiono od dzierżawcy. Rosyjskie władze zaborcze wyznaczyły nauczyciela, niejakiego Morawskiego. Rozpoczął on edukację dzieci z prawie całego terenu gminy (wyjątkiem były Gościmowice i Baby, gdzie istniała druga szkoła). Uczono wtedy następujących przedmiotów: języka rosyjskiego, geografii, historii, rachunków i śpiewu. Językiem wykładowym był język rosyjski. Nie można było przynosić polskich książek, pracować mogli tylko nauczyciele mający akceptację władz zaborczych, a sale szkolne przystrojone były portretami carów. Sytuacja uległa zmianie po wydarzeniach 1905 r. Władze rosyjskie uległy wtedy masowym protestom i język polski został wprowadzony do szkół. Dzięki temu zwiększyła się skuteczność nauczania i liczba uczniów.
Rozwój szkolnictwa w Srocku został zahamowany przez wybuch pierwszej wojny światowej. Po zajęciu miejscowości przez wojska niemieckie sala szkolna i mieszkania nauczyciela zostały przekształcone w stajnię dla koni. Naukę wznowiono dopiero późną jesienią 1915 r. po wyremontowaniu sali i wyznaczeniu przez okupacyjne władze austriackie pedagoga. W 1916 r., z inicjatywy nauczyciela Jana Przybyłowskiego, została otwarta w Srocku druga szkoła, jednak ze względu na problemy lokalowe przeniesiono ją do Gościmowic. Pomysł ten zrealizowano już po wojnie, we wrześniu 1919 r., wynajmując pomieszczenie na drugą klasę. Umożliwiło to zwiększenie liczby uczniów i poprawiło jakość kształcenia. Dodatkowo nauczyciel- Jan Przybyłowski utworzył w latach 1919 - 1920 bezpłatne kursy wieczorowe dla analfabetów. Przerwał jednak swoją działalność oświatową, wstępując ochotniczo do wojska w sierpniu 1920 r. i udając się na wojnę polsko - rosyjską.
1 października 1928 r. podniesiono stopień organizacyjny placówki i utworzono szkołę 3- klasową. Została założona drużyna harcerska, która liczyła 48 członków. Dzieci organizowały przedstawienia, z których dochód był przeznaczony na zakup pomocy szkolnych i książek do biblioteki. Działalność rozpoczęły także sklepik szkolny i sekcja Polskiego Czerwonego Krzyża.
W 1937 r. powstał komitet budowy szkoły, ponieważ dotychczasowy budynek był w opłakanym stanie i nie zapewniał właściwych warunków nauki. Nowy budynek szkolny, mimo konfliktów i nieporozumień wśród mieszkańców, komitetu i wykonawców, został wybudowany już jesienią 1937 r. W październiku w trzech salach rozpoczęły się lekcje. Szkoła posiadała sześć sal lekcyjnych i mieszkania dla czterech nauczycieli. Dzięki temu uzyskała stopień organizacyjny szkoły 6- klasowej.
We wrześniu 1939 r. wybuchła druga wojna światowa i gmina Podolin, jak większość terenów polskich, znalazła się pod okupacją niemiecką. Szkoła została zniszczona przez wojska niemieckie. Uszkodzeniu uległy meble, biblioteka, pomoce naukowe. W okresie zimowym w szkole kwaterowali żołnierze niemieccy. Zaistniała sytuacja bardzo utrudniła edukację. Lekcje odbywały się nieregularnie, brak było książek i pomocy naukowych, a nauczyciele byli zastraszeni przez żandarmów niemieckich. Mimo to przetrwano ciężki okres i po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej starano się przywrócić odpowiedni poziom szkolnictwa.
W 1946 r. zwiększono liczbę nauczycieli do pięciu. Dwa lata później utworzono w szkole bibliotekę gminną dla lokalnej społeczności. W roku szkolnym 1950 - 1951 do 7 - klasowej szkoły uczęszczało 180 uczniów. Działały: Samorząd Szkolny, Odbudowa Stolicy, PCK, Organizacja Harcerska. Z czasem zadbano o właściwe wyposażenie sal lekcyjnych oraz uporządkowano otoczenie szkoły, tworząc boisko i ogródek dla nauczycieli. Nieznacznie zmniejszyła się liczba uczniów w szkole,
a przyczyną tego, według autorki kroniki szkolnej, była emigracja zarobkowa rodzin do Łodzi. Miasto to, ze względu na duża liczbę zakładów przemysłowych, dysponowało chłonnym rynkiem pracy.
W kolejnych latach następował rozwój szkolnictwa. Polepszano warunki pracy oraz system kształcenia. Uczniowie chętnie uczestniczyli w życiu szkoły i lokalnej społeczności. W roku szkolnym 1964 - 1965 pracowało ośmiu nauczycieli, a uczyło się 173 uczniów. Utworzono komitet rozbudowy szkoły, który nie tylko zbierał pieniądze na powiększenie budynku, ale także zachęcał mieszkańców do czynnego włączenia się w życie placówki. Społecznie udało się wyrównać boisko i ogrodzić plac szkolny. W 1966 r. szkoła w Srocku
była już 8- klasowa i uczęszczało do niej 190 uczniów kształconych przez dziewięciu nauczycieli. Rok później zorganizowano dla dzieci obiady w świetlicy szkolnej.
W 1974 r. ze względu na małą liczbę uczniów, obniżono stopień organizacyjny Szkoły Podstawowej w Podolinie i utworzono tam Punkt Filialny Szkoły w Srocku z klasami 1 - 4. Dwa lata później do szkoły w Srocku uczęszczało 142 uczniów. Na zmniejszenie liczby uczniów mogły mieć wpływ zmiany w administracji terytorialnej - utworzenie w 1973 r. gminy Moszczenica i włączenie do niej części dotychczasowej gminy Podolin. W 1981 r. w szkole uczyło się 149 dzieci (łącznie z oddziałem filialnym i przedszkolem), a nauczało ich 13 nauczycieli. Poprzez kola zainteresowań, zespół muzyczny i chór oraz zajęcia sportowe starano się zapewnić uczniom możliwość rozwijania własnych zainteresowań. Procentowało to licznymi nagrodami w konkursach tematycznych.
Szkole w Srocku udało się przetrwać wiele lat bez większych zmian w funkcjonowaniu. W wyniku reformy oświaty w 1999 r. zostały utworzone gimnazja jako drugi szczebel szkolnictwa podstawowego. Gimnazjum przy Zespole Szkół w Moszczenicy utworzyło w Srocku dwie klasy gimnazjalne, mieszczące się w budynku szkoły podstawowej.
Od roku szkolnego 2003 - 2004 funkcjonuje już, jako samodzielna jednostka, Publiczne Gimnazjum w Srocku. Planowane na wrzesień 2004 r. połączenie tej placówki ze szkołą podstawową i utworzenie Zespołu Szkół w Srocku stwarza nowe możliwości kształcenia i wychowania miejscowej młodzieży.
opracował mgr Adam Gajda
